اربعین1
با پای چشم!
از نجف تا کربلا چشم های زیادی هستند که دلت را تا مدتی نامعلوم، به شکلی ناجوانمردانه می ربایند.
بعضی نگاه ها که میزبانان عراقی در هنگام پذیرایی به چشمان تو دارند، عادی نیست.
گاهی آنقدر حرف از چشم های شان می ریزد که دلت میخواهی چند ساعتی بایستی و تک تک شان را بشنوی.
تمام خانواده، در طول عمرشان شاید یکبار هم فرصت پیاده روی تا کربلا را نداشته اند.
آخر، تمام مدت در حال پذیرایی و توزیع نذورات در میان این جماعت زائر بوده اند.
اما همه شان، بدون استثنا با چشم های شان، هزاران زائر را بهم ریخته اند.
مشهور است که هرکس روزی اش کربلای اربعین نشود، با پای دل به زیارت می آید.
اما من میشناسم عاشقانی را که با پای چشم، به دست دل های اربعینی، می آویزند.
همین نگاه، کافیست تا در ذره ذره‌ی حال خوب تو، شریک باشند و البته صاحب حق.
حالا نوبت توست! این بار که میروی، تو با چشم هایت، التماس دعایی ابدی بخواه ...
-------------------------------------
عشق نوشت: این فقط پا به جاده رفتن نیست /یک ملاقات ساده رفتن نیست
می رسی تا خدا؛ درنگ نکن / این فقط یک پیاده رفتن نیست ...
